Taniec breakdance pojawił się w latach '70 w USA. Jego kolebką była dzielnica Bronx w Nowym Jorku. Tańczony przede wszystkim na ulicy, przy płynącej z magnetofonów bardzo głośnej, syntezatorowej muzyce, stał sie formą protestu młodych ludzi. W Europie pojawił się w roku 1983, lansowany przez teledyski. Do najbardziej znanych zalicza się Street Dance grupy "Break Machine" oraz Up Rock grupy "Rock Steady Crew", które w całości ukazywały styl i kierunek tego tańca. Kolejną formą lansowania tańca breakdance były filmy. Najbardziej realistyczny film to "Beat Street", ukazujący nie tylko wysoki poziom tańca, ale również sposób życia twórców tego stylu.

Początkowa faza rozwoju break'a polegała na wykonywaniu poszczególnych figur, wymyślanych przez break'ersów, łączonych z electric boogie. Najbardziej charakterystyczne dla tego stylu są figury obrotowe w parterze, np. obroty na plecach, głowie, barku, dłoni itp. oraz różne kombinacje układów parterowych. W miarę upływu czasu, także wzrastającej konkurencji breakdance zaczął przeradzać się w trudne i skomplikowane choreograficzne popisy taneczne. Szukając nowych rozwiązań, czerpano elementy z gimnastyki sportowej oraz innych stylów tańca. Obecnie ten bardzo popularny styl jest wykorzystywany w musicalach, tworząc niezwykły klimat. Dawniej taniec breakdance charakteryzowany był jako jeden taniec ogólny, teraz wyszczególnia się breakdance i electric boogie.

Osoba jadąca teraz na turniej, przygotowuje się ewentualnie solo lub w formacji breakdance lub electric boogie. Elementami formacji mogą być np.: electric boogie, breakdance, flash dance, poping, power moves itd. Breakdance można porównać z gimnastyką artystyczną na macie. Zawodnik wychodzi na scenę i w ciągu wyznaczonego czasu robi swój układ, starając się go wykonać jak najlepiej. Taniec ten jest bardzo dobrym sposobem na stres. Najgorze są początki, ale jak w każdej dziedzinie życia, nie można się tak łatwo zniechęcać. Na początku postarajcie się załatwić jakąś salę (np. sala gimnastyczna w Waszej szkole). Jeśli to nie wypali, złóżcie się na kawałek jakiegoś gumoleum lub jeśli jest bardzo źle tańczcie na zwykłych kartonach. Pamiętajcie! Kombinujcie jak tylko możecie byle w zgodzie z prawem.

Gdy będziecie mieć już własne miejsce do tańca, ćwiczcie ile się tylko da (uważajcie na siniaki, które mogą Was niemile zniechęcić do dalszej nauki). Jak mówią "Trening czyni mistrza". Sami się przekonacie, że po pierwszych miesiącach (lub i wcześniej u ludzi z zapłonem do tańca) Waszych zmagań z break'iem, zaczną wychodzić pierwsze figurki. Odrazu zaznaczam, iż pierwsze miesiące są zazwyczaj najgorsze. Zero postepów, tylko same siniaki (zrechabilituje Wam to w pełni pierwsza figura, jaką wykonacie). Z czasen, gdy dojdziecie do jakiegoś tam poziomu, będziecie mogli brać udział w zawodach i turniejach (jazda na maxa!) lub co również jest rzeczą bardzo ciekawą, podrywać płeć piękną.